Ljóðaljóð

Árstíðum saman

hef ég ferðast

frá einni opnu

til annarrar

og nú fangar

þú mig

í pakkhúsi minninganna.

 

Þar eru plastdósir

fullar af litríkum tannburstum

sem týna tölunni

einn af öðrum

án nokkurrar miskunnar. 

 

Tilvísun í Matthías Johannessen 

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 9.2.2011 kl. 02:56]

Sæll Sigurbjörn.

Til er saga af manni nokkrum sem var
svo lánsamur að vera blindur en viðlíka
óheppinn að vera ekki heyrnarlaus.
Við tíðir láðist honum að taka ofan er
varð til þess að hann var lúbarinn af
sóknarpresti jafnvel þó atvikið hafi átt
sér stað um hánótt.

Var ekki Matthías líka barinn?

Þú ert heppinn að vera staddur í Búðardal!

[Sigurbjörn Sveinsson, 9.2.2011 kl. 09:49]

Matthías var vissulega lúbarinn, en þar voru á ferð prelátar socialrealismans. Hann hvorki brotnaði né bognaði undan þeim höggum. Ekki frekar en Schostakovits. Þetta voru prelátar, sem gengu í myrkri Stalíns. Þeir komu ekki auga á, að fagur gripur er æ til yndis hvað sem allri pólitík líður.  

Svo óttuðust þeir mælsku Matthíasar og földu sig á bak við naumhyggjuna.

[Húsari. (IP-tala skráð) 9.2.2011 kl. 16:32]

Sæll Sigurbjörn.

Þakka svarið.

Sök Matthíasar var sök barnsins,
að benda á hið augljósa:
Keisarinn er nakinn! 

[Sigurbjörn Sveinsson, 9.2.2011 kl. 20:20]

Matthías hefur aldrei verið bernskur. Þvert á móti. En vafalítið hefur hann tekið stöðu barnsins. Og látið sér vel líka.

Sök barns hlýtur að vera léttur kross að bera.

[Húsari. (IP-tala skráð) 10.2.2011 kl. 01:47]

Sæll Sigurbjörn.

Hér var um orðaleik að ræða af minni hálfu.
Ég reikna hvorki Matthíasi hvað þá barni sök.

Ljóðaljóð Biblíunnar eru hreinn unaður.
Þau eru ástarljóð, óður til lífsins.

Vilji menn sjá þar Jerúsalem, sbr. Jesaja, 62.5
þá gera þeir það en niðurstaðan er ein og söm.

Þú ert mjög hófstilltur í ljóði þínu en þeir eru margir
sem kannast við þann tón sem þar er sleginn.

Bestu þökk fyrir svörin

[Gunnar M. Sandholt (IP-tala skráð) 12.2.2011 kl. 13:43]

Sælir

Eru þetta ekki óþarflega nykruð skrif í tilefni Ljóðaljóðs þíns, Sigurbjörn? Vissulega er ljóðið hófstillt. Þar fetar þú í fótspor meistar þíns Matthíasar og ferð  ekki aðeins frá einni hugsun til annarrar, heldur milli opna . Raunar er tilvísanirnar í tannburstaglösin og pakkhúsið að finna á einni opnu Árstíðarferðar um innri mann Matthíasar.

Ég skynja ljóð þitt sem söknuð eftir börnunum sem eitt af öðru tínast að heiman með hvunndagsamboðin og eftir sitja tannburstar karls og kerlingar. Þú ert að yrkja þig frá treganum yfir tómu hreiðri (empty nest syndrome).  Vísun í Ljóðaljóð Biblíunnar ber tæplega að taka bókstaflega. Þú hefur ort önnur ljóðaljóð til Línu. Heitið skil ég frekar sem ljóð í ljóði, kíminn orðaleik um hirðusemi þína við meistarann sem þú færð lánað hjá að hans eigin hætti.  Ljóðið veldur áhrifum, ekki sannfæringu, svo ég snúi út úr Matthíasi - með tilvísun - tveimur opnum síðar. Veð ég reyk?

PS. Það voru ekki bara sósíalrealsistar sem döngluðu í M. Hagyrðingar líka, óverðskuldað. Kannist þið við vísu sem er svona? „Ill er forsjón örlaganna/ (mig vantar hér hendingu)/ að höfuðsmiður hortittanna/ heita skuli Matthías“. Samt hafa fá – ef nokkur - nútímaskáld ort betur háttbundið en hann.

[Sigurbjörn Sveinsson, 15.2.2011 kl. 13:17]

Gunnar: Þú ert ekkert að snúa út úr Matthíasi. Ljóð hans eru svalandi fyrir hugann. Ég hef lesið fyrir svefninn síðasta hálfan mánuðinn tvö síðustu ljóðin í Árstíðaferðinni um ellina og daga vora á jörðinni og þetta er bara eins og tónaljóð, þar sem nýjar hendingar gera vart við sig við sérhverja hlustun. Allt án nokkurrar sannfæringar.

En með mikilli alvöru.