Sigurbjörn Sveinsson

9.10.2009 | 21:53

Kynslóðin óseðjandi: Látum börnin borga!

Ég átti brýnt erindi í miðbæ Reykjavíkur í morgun. Á Miklubrautinni var þétt setinn bekkurinn að venju. Bensar og Bímerar, jeppar jafnt og drossíur, flutu áfram í fagurlega sköpuðum röðum og víða mátti sjá logandi GPS-tæki á mælaborðunum. Mín kynslóð var á leiðinni í vinnuna og ef bílaflóðið rann ekki nógu ljúflega fram var ekið upp á gangstéttar eða sprett úr spori eftir aðreinum öðrum ætluðum eða línum fyrir almenningssamgöngur. Allt var þetta eins og áður. Hver maður í sínu ríki og enginn vegur að átta sig á hver sat í sínu léni eða annars eða hvort umbúðirnar voru verðskuldaðar eða hrifsaðar.

Það var eins og skuldadagarnir væru víðsfjarri og víxlarnir fyrir glæsikerrunum og einbýlishúsunum, sem við hurfum frá í morgun, ekki fallnir í gjalddaga. Og grátstafirnir: „ekki ég, ekki ég, við krefjumst afskrifta“, áttu sér engan samhljóm í þessari mergð.

Skuldir, sem orðið hafa til í útlöndum og guð má vita að hve miklu leyti hafa rekið á okkar fjörur, eru sagðar á annarra ábyrgð og það helst á könnu sparifjáreigenda þ.e. almennings í nágrannalöndum okkar.

„Ekki ég, ekki ég“, emjar mín kynslóð. „Við berum enga ábyrgð á þeim stjórnvöldum, sem við kusum til leiðsagnar.“

Þegar ríkissjóður, hafandi tekið á sig þessar óvæntu byrgðar, sem fylgdu óráðsíunni, er í brýnni tekjuþörf og vill hækka skatta til að mæta henni, er lausnin dregin upp úr pípuhattinum:

„Látum börnin borga“

Úr hattinum er dregið það þjóðráð að skattleggja lífeyrisgreiðslurnar strax og gjöra lífeyrinn skattfrjálsan síðar.

Allt er þetta slétt og fellt á yfirborðinu. Eigendur fjármunanna, væntanlegir lífeyrisþegar, finna ekki fyrir neinu. Hlutur þeirra verður óbreyttur þegar fram í sækir. Og það sem meira er: Svigrúm þeirra til neyslu núna verður óbreytt vegna þessa nýja skattstofns og þar með lægri skatta en ráð er fyrir gert.

En hver er svo niðurstaðan, þegar dæmið er til enda hugsað? Börnin okkar, sem áttu þennan skattstofn í vændum til að standa undir velferð okkar kynslóðar og heilbrigðisþjónustu í elli okkar, eru svipt honum.

Og til hvers?

Til að rýmka um fjárhag okkar eftir lifnað um efni fram á liðnum árum?

Er það þetta, sem við viljum?

Flokkur: Stjórnmál og samfélag | Breytt s.d. kl. 22:09 | Facebook

Athugasemdir

Skattalækkanir liðinna ára - og sérlega lágir fjármagnstekjuskattar og lágir fyrirtækjaskattar reyndust innistæðulaus yfirgangur fjármálaaflanna og ríka fólksins. Nú er staðan slík eftir þenslutíma og bólur - - kvótabólur og hlutabréfabólur að eignir hafa hlaðist upp hjá örfáum - - nær skattfrjálsar eða með undanskotum. Þess vegna eru stór-eignaskattar og erfðafjárskattar óhjákvæmilegt réttætismál - - - um sinn

Borgum hærri tekjuskatta strax - - og endurstofnum gjaldfría skóla og heilsugæslu og öldrunarþjónustu - og fjárfestum í bættu skólastarfi og skólamáltíðum fyrir öll börn - - þrátt fyrir kreppuna og etv. einum vegna hennar.

Benedikt Sigurðarson, 9.10.2009 kl. 22:11

ekki að það sé aðalpunkturinn í blogginu, en af hverju í ósköpunum eru Íslendingar að keyra um með GPS í Reykjavík? Það er ekki eins og menn hafi marga valkosti um að fara þangað sem þeir ætla..

Tómas Örn Sigurbjörnsson (IP-tala skráð) 9.10.2009 kl. 23:19

Ég set stórt spurningamerki við mikinn kostnað vegna háskólanáms.

Ef þessir bjálfar úr Háskólanum geta ekki skapað ný störf núna þegar rætt er um að skuldsetja þjóðina um 25 milljarða til viðbótar fyrir 12 ný störf!

Árni Gunnarsson, 9.10.2009 kl. 23:34

Ég var að grauta í 45 ára gömlum texta sem ég söng með Lúdó-sextett í tilefni af því að ég ætla að fagna með þeim 2x50 ára afmæli í skemmtibransanum á Kringlukránni annað kvöld.

Setningar sem sungnar voru við þetta lag fyrir 45 árum eru sláandi: "Ég vil meira, hef aldrei nóg..." - "...enginn veit hver slær hvern..." - "ég engu mun eira því mikið vill meira..." - "...það taka allir undir með mér, / þótt enginn sjá mynd mína í sér. / Um aldur fram ég eldist og aldrei fæ nóg / uns ég útslitið hró / óseðjandi eins og þró / loksins þurrkast upp, því ég fæ aldrei nóg.

Ómar Ragnarsson, 9.10.2009 kl. 23:37

Á Kringlukrá ljóðandi lómar

leikandi tónhenda sér.

Gott ef ég óm´ekki Ómar,

í ómnum tek undir með þér.

Sigurbjörn Sveinsson, 10.10.2009 kl. 00:09

Helv... ljóðar þú alltaf zkemmtilega...

Steingrímur Helgason, 10.10.2009 kl. 00:29

Sláandi lýsing á stöðunni í dag, Sigurbjörn. Bruð og kaupæði undanfarinna ára blasir allstaðar við. Ef þú ert svo að ferðast úti á landi er fimmti hver bíll sem þú mætir með fullar kerrur af torfæruhjólum eða fjórhjólum. Kreppan virðist ekki vera mjög sýnileg enn sem komið er.

Þórir Kjartansson, 10.10.2009 kl. 11:07