Hjálp til sjálfshjálpar - félagsmálastjóri kveður sér hljóðs

Skorturinn hefur margar myndir. Þessi er ein og allir sammála um að gott væri að vera laus við biðraðirnar og hjálpa hinum þurfandi eftir öðrum leiðum en þessari. Best væri að útrýma fátækt með öllu en slíkt er útópískt markmið; við okkar aðstæður og menningu munu hinir verst settu ætíð með hjálp samfélagsins skilgreina sig innan fátæktarrammans, hvernig sem allt veltur.  

Stundum má vart á milli sjá hvor aðila er í meiri þörf fyrir ölmusuna, sá sem veitir eða sá sem þiggur.  Það ætti að vera markmið okkar að styðja bágstadda þannig að þeir haldi reisn sinni og sjálfsákvörðunarrétti. Um þetta fjallaði  Gunnar Sandholt, félagsmálastjóri í Skagafirði nýlega í athyglisverðum fyrirlestri.   

Talið að margir leiti aðstoðar

Guðbergur var hér í gær

..einn á veginum með ellinni. Hún hefur fylgt honum frá æskuárum. Það segir hann. Guðbergur er Grindvíkingur; hann er fiskur undir steini. Hann er ólíkindatól ekki síður en Þórbergur. Hann vill ekki láta trufla sig með vinsældum; það er tímafrekt að skrifa fyrir fámenna þjóð. Að ekki sé talað um að kynna fyrir henni sólbakaða menningu úr suðrænu landi og tungutak heillar heimsálfu að auki. Eða man einhver eftir hundrað ára einsemd á einu frímerki?  Þar var sko ekki þröngt um sálina.  Hún undi sér möglunarlaust í gegnum dægrin á þessu frímerki með aragrúa kynslóðanna. Þar var enginn öðrum líkur en allir náskyldir; dýrvitlausir Skagfirðingar.  

Ógleymanlegt.

Guðbergur skilur sig frá öðrum trúleysingjum. Ég veit ekki, segir hann. Hann er ekki í boðunarstarfi, ekki upptekinn af trú annarra. Það er meira en sagt verður um margan spámann vantrúarinnar á vorum dögum. Þeir eru uppteknir af öðrum. Guðbergur er sannur sér og því, sem hann trúir ekki.

Hann er meistari samræðunnar en það er ekki öllum gefið að næra hann á fluginu. Hann þarf að fá að skrifa í viðmælandann. Þannig var í Guðbergi Bergssyni metsölubók.

"fór ekki á milli bæja nema þrír fullorðnir saman"

kom fram í Kiljunni í gær um fólkið í Suðursveit. Það saug draugaganginn með móðurmjólkinni undir ægifögrum hamrabeltum, sem réðu vindum, gæftum og gróðri sumar sem vetur. Þórbergur var enginn meðalmaður að kynjum og gekk dag hvern á hólm við furður lífsins. Þar sáði hann í frjóa jörð sérvisku sinnar og leið aldrei fyrir eins og sumir sveitungar hans, sem getið var í gær.  

Nokkrum húsum neðar í götunni, þar sem ég ólst upp, bjó fólk ættað úr Suðursveit. Ég var þarna heimagangur um tíma tæplega tíu ára. Sonurinn á heimilinu, Óskar Már Ólafsson, ÓMÓ eða Bubbi, var töluvert eldri en ég en barngóður og skólabróðir bróður míns.  Hann átti gnægð bóka, mekkanó og fleira eigulegt, sem ég sótti í. Bubbi varð síðar dugandi togarasjómaður og skipsstjórnarmaður hjá Tryggva Ófeigssyni og missti ég sjónar af honum fyrir áratugum. 

Mér var alltaf vel tekið á þessu heimili og fékk bita með heimilisfólkinu ef svo bar undir. Eitt kvöldið var óvenju mikil viðhöfn og ég fann að eitthvað sérstakt var á seyði. Þegar mér var vísað til borðs í eldhúshorninu voru nýbakaðar pönnukökur með rjóma reiddar fram og til borðs með okkur sat gamall gráhærður maður, sem strax reyndi að koma lífi í okkur krakkana. Allt í einu rýkur hann á fætur og segir: "Krakkar, nú ætla ég að segja ykkur draugasögu." Ég spenntist allur upp og bjóst við leikaraskap með hvelli í endann eins og þá var tíska að hræða krakka með. Byrjar þá ekki gamli maðurinn að spígspora um gólfið með hendur fyrir aftan bak og segja fram söguna eins og í makindum og dáleiðir okkur krakkana alveg um leið. En ég var alveg svikinn um "hvellinn" sem mér fannst ómissandi með öllum draugasögum.

Þegar heim kom um kvöldið var ég upplýsur um það, að þetta mundi hafa verið Þórbergur Þórðarson, einn af mestu ritsnillingum þjóðarinnar.   

Kiljan: Páll Baldvin fór yfir strikið

Ég hef oft bloggað um Kiljuna. Það er ákveðin nautn að vera óvirkur þátttakandi í samræðum hugsandi fólks um bókmenntir og innihald þeirra. Að ekki sé talað um ferðir Egils með sjáendum um ódáinsheima Þingholtanna eða Hólavallarkirkjugarðs að ógleymdum Braga tóbakskarli.

Páll Baldvin er alfræðingur um mannlífið og beturvitrungur um hvað eina, sem að bókmenntum snýr. Kolla fær stundum að kenna á því í allri sinni kvenlegu mýkt. Oftast er þetta græskulaust og við hæfi til að skemmta okkur hinum. Í Kiljunni í kvöld snerist umræðan um bók Úlfars Þormóðssonar, sem er ástríðuskrif um guðleysi. Páll áttaði sig ekkert á einlægum áhuga guðleysingja að fjalla um guð, sem ekki er til, og get ég alveg tekið undir það með honum. Þá bregður svo við, að umræðan fer að snúast um persónulega upplifun af almættinu og Páll Baldvin líkir Kolbrúnu við faríseann, sem þakkaði guði fyrir altarinu að líkjast ekki tollheimtumanninum.

Með þessari samlíkingu dró Páll Baldvin upp á átakanlegan hátt þá mynd af sjálfum sér, sem hann ætlaði sessunaut sínum.

Stjórnendur lífeyrissjóðanna umboðslausir

Stjórnir lífeyrissjóðanna þrýtur umboð til að ráðstafa eigum þeirra til dreifðra afskrifta án lagafyrirmæla. Það er ekkert sem heimilar þeim að ráðstafa eigum sjóðsfélaga  á þann hátt. Þær hafa þurft að takast á við niðurfærslur og jafnvel afskriftir í einstökum málum en ætíð þannig, að ekki hefur verið strikað yfir eignir sjóðanna fyrr en þrautreynt er, og þá að lögum. Hér tækju þær hins vegar þátt í eignaupptöku, sem er fráleitt að gera nema með lagaboði, sem þá kann að stangast á við stjórnarskrána.

Það er í raun furðulegt að þetta sjónarmið hafi ekki komið upp á yfirborðið í þeirri umræðu, sem nú á sér stað og lýsir það ef til vill þeim lausatökum, sem menn hafa á samvisku sinni þessa dagana, þegar fjármunir annarra eru undir.

Afskrifa þyrfti 220 milljarða

Svandís hlýtur að sjá ljósið

enda Breiðfirðingur að föðurkyni.  Rennslisvirkjanirnar, sem eftir eru í neðsta hluta Þjórsár, eru bestu virkjanakostir okkar nú um stundir. Að leggja þessar framkvæmdir til hliðar er jafn gáfulegt og að leggja grunn að húsi, sem enginn ætlar sér að byggja. Miðlunin er fyrir hendi á fjöllum og náttúru- og landspjöll yrðu í lágmarki.

Skuldbindingar við álver eru skemmri en líftími virkjana. Það má rífa álver. Reyndar er þessu rafmagni ætlað annað hlutverk, en að laða fram þann góða málm ál. Þess heldur ætti það að vera skynsamleg niðurstaða Svandísar að leggja ekki stein í götu þessara virkjana í baráttu sinni við "málmbræðsluauðvaldið". 

Svandís áfrýjar dómi

"niðri í bæ að skemmta sér þessa nótt " ???

Mér finnst það heldur hvimleitt að sjá það ítrekað á prenti eða heyra á ljósvakanum, þegar fólk hefur staðið misjafnlega ölvað fyrir leiðindum á almannfæri, að það hafi verið "að skemmta sér". Þetta er viðtekinn frásagnarmáti en í besta falli karikatúr af sannleikanum. Af hverju ekki að nefna hlutina sínum réttu nöfnum og segja að fólk hafi verið að drykkju.

Þessari athöfn fornmanna var aldrei lýst öðruvísi og ekki sparaðar lýsingarnar, þegar þeir ældu hver upp í annan. 

Dæmdur fyrir líkamsárás þrátt fyrir minnisleysi

Tónlistin er holl fylgja hverju barni

Þrátt fyrir tímann og stundum fyrirhöfnina, sem fer í tónlistarnám, sýnir reynslan, að þeim börnum vegnar yfirleitt vel að öðru leyti í skóla, sem á hana leggja stund. Sköpunargáfan þroskast við regluverk tónlistarinnar og aga, sem barnið þiggur með gleði.

Lagi var komið á tónlistarkennslu í landinu í ráðherratíð Gylfa Þ. Gíslasonar. Síðan hafa margir misvitrir stjórnmálamenn reynt að höggva í þann grunn, en sen betur fer ekki haft erindi sem erfiði. 

Ánægja með skólahljómsveitir

Austanvindar og vestan

Vinur minn hvíslaði:

„Andi laganna gefur til kynna að sala HS Orku til Magma sé ólögleg en ef nota á lagahyggju má túlka hana sem löglega sagði Svandís Svavarsdóttir umhverfisráðherra um niðurstöðu nefndar sem skoða átti söluna.“

 

„Hún segir vilja ríkisstjórnarinnar liggja fyrir og eftir því verði unnið“

 

Sem sagt þessi lög segja að þetta sé löglegt  ef notuð er svokölluð „lagahyggja“ en þar sem „við“ meintum auðvitað að þetta ætti ekki að vera löglegt munum að sjálfsögðu vinna eftir því. Væntanlega þá með afturvirkri lagabreytingu þannig að andi laganna verði í samræmi við þá „lagahyggju“ sem við viljum að gildi og hefði átt að gilda.

 

Hvaða grín er þetta þá með lögin um landsdóm? Þau eru víst úrelt en af því að þau eru þarna og má túlka sem svo að það skuli ákæra ráðherra þá verðum við að gera það af því að þau eru þarna og af því að þau eru þarna verður að fara eftir þeim. Við viljum ekkert endilega ákæra þessa ráðherra en lögin eru bara svona.

 

Það virðist því vera nákvæmlega sama hvernig lögin í landinu eru. Ef þau þóknast ekki núverandi valdhöfum af því að einhver „lagahyggja“ er notuð þá förum við bara eftir anda laganna og andi laganna er það sem við meinum! Nú og ef það þóknast núverandi valdhöfum að fara að lögum – jafnvel þótt þau í hinu orðinu halda því fram að þau séu úrelt, þá verður að fara eftir þeim.

 

Hvernig á að vera hægt að stunda viðskipti í þessu landi og laða að erlenda fjárfesta við þessar aðstæður með ráðherra í ríkisstjórn sem talar með þessum hætti?

 

Lögmæti Magmasölu túlkunaratriði

Er Alþingi gengið af göflunum?

Umkomuleysi er það eina, sem manni dettur í hug.

Vilja sérstaka Icesave-rannsókn