Fćrsluflokkur: Ljóđ

Í ţessum töluđu orđum

Matthías er í lestinni,

sem rennur eins og dauđinn

í hávćrri ţögn

eftir teinum lífsins.

Hann hefur engu gleymt

og leiđin í Múlakaffi

er vörđuđ

ilmgráum kjötsúpupottum.


#metoo

Mađur gengur fyrir horn

og skyndilega er vindurinn í fangiđ.

Eins og andardráttur fjöldans,

ísnálar og klammađir kjálkar.

Ljúf byrđi hversdagsins

breytist í ok andúđar

og á baki vinanna

má sjá tannlaust glott

hverfa inn í hríđina.

 

Eins og bóndinn fyrir vestan

gekk ég í hringi í ţrjú dćgur

á međan kafaldiđ kvaldi úr mér lífiđ.

 

Ţúst á berangri umvafin hvítri vođ

og ástvinirnir áhyggjulausir,

innan seilingar.


Restart

Héđan voru á dögunum

eđa árunum send ljóđ

út í myrkriđ.

Og myrkriđ tók viđ ţeim 

og kveikti sviđsljósin.

 

Slík athygli endar ađ jafnađi

međ skelfingu

í hljómsveitargryfjunni. 

 

Ţar voru ţeir Matthías, Húsari og Gunnar

međ tannburstana sína eina ađ vopni.

Menn hafa reynt ađ moka sig úr snjó

međ dósarloki eđa rúđusköfu.

 

Ţađ skilar engu

fyrr en barnatímanum lýkur.


Uppskeran

Fyrir utan gluggann minn

er gamall kunningi.

Ekki fönn eins og forđum í Brimnesi

heldur fögur og beinvaxin ösp.

Hún  teygir sig hćrra

en ávöxtur lífs míns.

 

Greinarnar slúta í stafalogni

 undan blágrćnum blöđum,

sem eitt sinn voru björt í vorinu.

Ţau eru bólgin af jarđgrćnni lífsbjörginni,

sem líđur til rótanna.

 

Fyrr en varir hverfur lífsmagniđ

og ný brigđi taka viđ.

Viđ fögnum nýjum málmlitum,

járnrauđum og krómgulum

í margbreytileika haustsins.

 

„Gráar hćrur eru heiđurs kóróna“

var sagt um annađ fallandi lauf.


Ađţrengdir draumar

Ég átti lítinn fugl,

sem ţandi út vćngina

og dansađi međ handleggjunum.

Ţeir voru eins og sígrćnn vafningsviđur,

sem bođađi notalegt sumar

um  nákaldan vetur.

 

Fuglinn er orđinn of stór 

fyrir lófann minn.

 

Ţetta var ţegar myrkriđ

missti fótanna

og háaloftiđ fylltist af draumum,

sem urđu eins og bonsai tré

eđa blćđandi fćtur

í alltof ţröngum táskóm.

 


Tilbrigđi

Söknuđur ţinn

er silkimjúk sprengja,

sem fyrir löngu

hefur sprengt sig inn

í ţakklátt hjarta mitt. 

 

Úr nafla hennar

vex jöklasóley. 


Bróđir

Um sumarsólstöđur

hvarf mađur mér nákominn

á braut.

 

Hann fór um boga litbrigđanna

inn í sköpunarverkiđ.

 

Faldi dauđann

í erminni

- eins og hvert annađ bragđ

á sviđi.

Ţögull um eigin örlög.

 

Hjarta hans sló

í sólheitu landi

í engum takti

viđ ljá eilífđarinnar.

 

Slíkur mađur

verđur ekki syrgđur

í harmi augnabliksins.

 

Ţarna!

Ţarna viđ dagsbrún

er söknuđurinn

á vćngjum tímans.   

 

 


Harpan í áföngum

Um glugga hússins

stafar ljósbrotnum minningum

margra heima.

Og Hljóđabungan

rís á snćlögum kynslóđa,

sem lögđu henni allt sitt

í gnauđi  ókunnra radda.

Ţar  -

eru Drangar genginna.

 

En Kaldalón

fóstrađi blómstur

hlýrra tóna

viđ jökulsporđinn...

 

...ţrátt fyrir allt.


Alzheimer

Á tónum rökkurs tifa minningar

og týndir gestir sveima ţér viđ bak.

Fugl í brjósti syngur framtíđinni ljóđ,

sem flögrar hjá

í gćr – eitt andartak.


Ljóđaljóđ

Árstíđum saman

hef ég ferđast

frá einni opnu

til annarrar

og nú fangar

ţú mig

í pakkhúsi minninganna.

 

Ţar eru plastdósir

fullar af litríkum tannburstum

sem týna tölunni

einn af öđrum

án nokkurrar miskunnar. 

 

Tilvísun í Matthías Johannessen 


Nćsta síđa »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikiđ á Javascript til ađ hefja innskráningu.

Hafđu samband