Uppskeran

Fyrir utan gluggann minn

er gamall kunningi.

Ekki fönn eins og forðum í Brimnesi

heldur fögur og beinvaxin ösp.

Hún  teygir sig hærra

en ávöxtur lífs míns.

 

Greinarnar slúta í stafalogni

 undan blágrænum blöðum,

sem eitt sinn voru björt í vorinu.

Þau eru bólgin af jarðgrænni lífsbjörginni,

sem líður til rótanna.

 

Fyrr en varir hverfur lífsmagnið

og ný brigði taka við.

Við fögnum nýjum málmlitum,

járnrauðum og krómgulum

í margbreytileika haustsins.

 

„Gráar hærur eru heiðurs kóróna“

var sagt um annað fallandi lauf.

Skógarkerfillinn er rannsóknarefni

Ég varð fyrir því láni fyrir nokkrum árum að skógarkerfill festi rætur í sumarbústaðarlandi mínu og þurfti ég að fást við hann með töluverðri fyrirhöfn. Í ljósu komu gríðarlega öflugar rætur, mikill rótarvöxtur, sem erfitt var að komast fyrir. Eftir þetta kannaði ég nokkuð rannsóknir, sem gerðar hafa verið á kerflinum. Í ljós kom að nokkur vinna hefur verið lögð í þær suður um Evrópu og allt suður á Balkanskaga. Ein af ástæðum þess eru vandræði sem fylgja vexti hans í vegarköntum eins og hér á landi. Mörg lífvirk efni er að finna í rótum skógarkerfilsins, sem ég held að fáir viti, hvernig gagnast megi manninum og lækningum. Ef til vill er þessi jurt okkur alveg gagnslaus, en hún er kannski dæmi um það, sem er þess virði að skoða nánar með hinni vísindalegu aðferð.

Nú kemur í ljós, að sú vinna er hafin hér á landi og ber að styðja þá viðleitni eftir megni.

Mögulega hægt að nýta skógarkerfil