Áðan á sinfó

Í pokarottu og eldrauðum sokkum

situr hún við hlið mér

og hringar sig í sætinu

eins og köttur,

dregur lappirnar undir sig

og grefur með æpandi tánum

í vatnsbláa sessuna.

 

Þær dansa við karlmannsklæddan Fást,

eldfugl,

með blóðlitan refil um axlir

og glaðvakandi fíólín í fangi,

Þyrnirós í sál. 

 

Prúðbúnir gestirnir

eru víðsfjarri og ilmurinn

eins og engar séu borðtuskur

í strætisvögnum.  

 

Miskunnarverkið og pabbi

eru löngu gleymd

og tónlistin nær þangað,

sem henni var ætlað. 

Athugasemdir

[Hólmfríður Pétursdóttir, 23.9.2010 kl. 23:49]

Takk, takk fyrir að birta okkur ljóð á ný.

Ef ég gæti málað mundi ég mála þetta ljóð.

[Zooi Dabb (IP-tala skráð) 24.9.2010 kl. 23:07]

Frábært. Skil ég það svo að sumir í salnum séu þar ekki

vegna tónlistarinnar."prúðbúnir gestir....." Ég legg til

að þú gerir meira af þessu. Stinga á kýlinn.Eða fyrigefðu félagi er ég að miskilja þetta allt!!!.

[Sigurbjörn Sveinsson, 25.9.2010 kl. 00:13]

Eða hún ósnortin af þeim. Þú ert ekki að missskilja neitt félagi. Ef þú velur ljóð þá sérðu meira þ.e. ef þú hefur áhuga.