Í þessum töluðu orðum

Matthías er í lestinni,

sem rennur eins og dauðinn

í háværri þögn

eftir teinum lífsins.

Hann hefur engu gleymt

og leiðin í Múlakaffi

er vörðuð

ilmgráum kjötsúpupottum.

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 2.11.2018 kl. 13:36]

Sæll Sigurbjörn.

Matthías ætti þá að kannast við þessa
skemmtisögu alþýðunnar í Austantjaldslöndunum:

Leonid Ilyich Brezhnev var boðið í heimsókn til Frakklands og 

vitanlega var Andrei Andreyevich Gromyko honum til 

halds og traust í þeirri ferð.

Lestin af eðaltegund og einungis ætluð elítunni til nota,
kolsvört tjöld fyrir öllum gluggum.
Nú voru félagarnir á heimleið.

(Frakkland lítið land, þar gerist ekkert en Texas stærra og þar gerast hlutirnir, - kemur málinu ekkert við!)

Hvar erum við nú spurði félagi Brezhnev.

Gromyko rétti höndina út um gluggann og svaraði af bragði:

Félagi Brezhnev: Nú förum við um ríki alþýðunnar, 

Alþýðulýðveldið Þýzkland, Austur-Þýzkaland, DDR.

Nokkru síðar spyr Brezhnev enn og aftur hvar þeir séu staddir:

Félagi Brezhnev, - í Póllandi.

Brezhnev gerist óþolinmóður þegar líða tekur á daginn
og spyr argur nokkuð hvar þeir séu staddir.

Móðir Rússland fagnar komu okkar, félagi Brezhnev!

Brezhnev verður nokkuð hugsi við þetta svar en spyr svo:

Félagi Gromyko! Hvernig vissir þú hvar við vorum staddir hvert eitt sinn?

Gromyko svarar: 

Í fyrsta sinni sem ég rétti út höndina var kysst á hana

því hlutum við að vera í Austur-Þýzkalandi.

Í annað sinn þá var hrækt á höndina, - Pólland, félagi Brezhnev!

Í þriðja sinni var úrinu stolið af hendi mér svo augljóst 

var að Móðir Rússland hafði í engu gleymt okkur! 

Njóttu helgarinnar, - félagi Sigurbjörn!

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.11.2018 kl. 17:21]

Ertu með sýnishorn af þessum ilmgráa lit? Er að pæla í einhverju svoleiðis á stofuna hjá mér.

[Húsari. (IP-tala skráð) 3.11.2018 kl. 08:24]

Jón! Vilborg Dagbjartsdóttir setti fram í einu ljóða sinna
þann einfaldleika sem ætti að liggja í augum uppi að 
ljóð væru töpuð höfundum sínum að eilífu frá því andartaki 
að þau væru ort og eftir það ættu þau allt undir vilja þess 
er þau læsu að lesa þau til lífsins á ný.

Nafni þinn Steinn (Steinarr) er talinn með fyrstu ljóðskáldum 
íslenskum sem færði mönnum ljóð sín sem þar væru réttir sem 
lesandinn gæti hent eða gert sér gott af að vild sinni;
hann höfðaði að verulegu leyti til skynjunar fremur en skilnings.
Tíminn og vatnið eitthvert gleggsta dæmi um þetta.

Í þessu ljóði teflir höfundur fram andstæðum. 
Annars vegar er það heldur drungaleg og ógnvekjandi mynd af Matthíasi,
lestinni og dauðanum og einhverri óljósri eða augljósri vitneskju 
um voða af einhverju tagi sem ætti sér þá stað í fortíðinni eða beint
og óbeint í lífi og starfi Matthíasar.

Hins vegar er svo kyrralífsmyndin af Múlakaffi og kjötsúpupottum.

Múlakaffi þvær hvorki ríki né einstaklinga af syndum sínum ef 
svo má að orði komast, það er hins vegar skjól einstaklings eitt andartak
frá veruleika sem kann að vera um margt ógnvænlegur, þungbær eða óbærilegur.
Síðan er það veruleikinn með pottana í Múlakaffi að þeir voru raunverulega
gráir að lit og með litbrigðunum og myndlíkingunni ilmgráir er þeirri mynd 
lokað að enginn flýr sjálfan sig, - jafnvel kjötsúpan og ilman hennar
minnir á liðna tíð.

Lesa ljóðið til lífsins, það er galdurinn við ljóðið sagði Vilborg 
lesendum sínum svo góðlátlega einn horfinn dag fyrir 
hundrað árum!

[Sigurbjörn Sveinsson, 4.11.2018 kl. 20:37]

Matthías var í útvarpsþættinum "Lestinni" á tali við Eirík Guðmundsson. Nýja ljóðabókin var m.a. til umræðu. Ég hef lesið hana tvisvar og M. er jafn góður nú og áður. Þeir minntust á háværa þögn, félagarnir, og þegar M. kvaddi spurði E. hann, hvort hann væri á leið í Múlakaffi. Já, svaraði Matthías, mér þykir gott að spjalla við karlana þar. 

Þá var ljóðið komið.

[Gunnar M. Sandholt (IP-tala skráð) 4.11.2018 kl. 21:31]

Þakka þér fyrir enn eitt ljóðið Sigurbjörn minn. Það er óþarflega langt í milli.
Þakka þér Húsari fyrir útleggingu ljóðsins, ég er ekki frá því að mér finnist hún betri en greinargerð skáldsins um tilurð þess. Samt er athugasemd Sigurbjörns til vitnis um að skáld blása nýju lífi í hversdagsleikann. Mig minnir að Jón Helgason hafi sagt að skáld sé ská-ald eða skú-ald, einskona áhald til að skoða heiminn með. Getur það verið rétt munað?
Það finnur hver maður með sínu nefi hvernig ilmgrár stofuveggur hljómar.

[Húsari. (IP-tala skráð) 4.11.2018 kl. 23:29]

 Gunnar M.Sandholt!

Þakka hlý orð í minn garð.
Veit ekki hvernig á því stóð að
ég tók mér það fyrir hendur að ofsækja Sigurbjörn.

Ég var einmitt að hlusta á ljóðalestur Jóns Helgasonar
nú í eftirmiðdaginn.
Mér fellur það vel hversu hann rennir sér fimlega yfir
bláu (svörtu) nóturnar og óendanleg friðsældin að
geta notið þess að finna á sjálfum mér nið aldanna; myrkrið.

Ekki er ólíklegt að Jón hafi haft það viðhorf að skáldið
væri í raun sjáandi og véfrétt, að hann hafi leikið sér með hljóðbreytingum að orðinu skáld
og viðskeytinu -ald til að smíða þau orð sem honum þóttu við
hæfi í þessu tilliti.

Fróðlegt er að að lesa vitnisburð HKL um Jón Helgason:

(fundum þeirra Jóns og HKL bar saman á Café Himnaríki 1919.
Í Úngur ég var, Helgafell 1976,[s. 72-86]kveður Halldór
upp sinn dóm)

"Einhver sagði að Jón hefði fórnað andagiftinni
fyrir að ráða teikn, leysa bönd og geta í eyður í forntextunum.
En þekkíng á túngunni, meiri og traustari en menn hafa sagnir af,
hefur gætt þenan mann, sem þó var skáld að upplagi, hæfileika til að yrkja lífigædd ljóð samkvæmt stíltegundum allra tímabila íslenskrar málsögu, að dróttkvæðastíl 10ndu aldar og sálmakveðskap hinnar 17du
ekki undanskildum."

Velkomið að skjóta á þig þessum lestri Jóns á kvæðum sínum
ef þú svo óskar.

[Gunnar M. Sandholt (IP-tala skráð) 5.11.2018 kl. 18:38]

Þakk þér Húsari. það hefur aldrei hvarflað að mér að þú ofsækir Sigurbjörn. Þeert á móti hefur læðst að mér sá grunur að á bak við nafnið Húsari gæti leynst Sigurbjörn sjálfur. Það er vel þekkt að menn hafa átt sér annað sjálf og skrifast á við það, svr. Helga hálfa og frænda hans Hrólf Sveinnson. 

Ég á disk með lestri Jóns og set hann á fóninn í kvöld undir svefninn. 

[Sigurbjörn Sveinsson, 7.11.2018 kl. 21:31]

Þið eruð góðir bræður mínir; já þið eruð hreint alveg dásamlegir.