Ríkistjórnin spillir séreignarsparnaði lífeyrissjóðanna

Séreignarspanaðurinn hefur verið opnaður með lögum. Ástæðan er erfitt árferði og fjárhagsvandræði einstaklinganna. Sparnaður, sem stofnað var til á forsendum langtímafjárfestinga og rýmri fjárhags þeirra, sem hefja vildu  töku lífeyris fyrr en hið hefðbundna kerfi lífeyrissparnaðar gerði ráð fyrir, skal greiðast út í einu lagi til þeirra, sem sextugir eru orðnir. Einnig geta þeir, sem yngri eru, tekið út ákveðna fjárhæð til að liðka getu sína að standast þyngri greiðslubirði.

Lífeyrissjóðirnir, sem byggja ávöxtun sína á langtímafjárfestingum í samræmi við skuldbindingar sínar, eru með lagasetningu gerðir að hraðbönkum, sem afgreiða seðla eftir kalli kúnnans á götunni.  Tjallinn kallar svona apparat "hole in the wall". Er það réttnefni. Tilefnið er s.s. erfiðar aðstæður í efnahagslífinu og þrengingar á fjármálamörkuðum. Á sama tíma eiga lífeyrissjóðirnir að breyta föstum eignum í peninga við erfið skilyrði til að mæta nýjum og algerlega ófyrirséðum kröfum.

Ef rétthafar úttektarinnar eru ekki í beinni þörf fyrir peninga sína um þessar mundir, hefur ríkisstjórnin samt stuðlað að því, að fólk hefur hag af því að taka út séreignarsparnaðinn, hvað sem öðru líður. Kemur þar tvennt til. Annars vegar hafa skattahækkanir verið boðaðar, þannig að skilaboðin eru: Takið eins mikið út og þið getið, eins fljótt og þið getið. Í annan stað eru vextir svo háir á innlánsreikningum í ríkisbönkunum um þessar mundir, að lífeyrissjóðirnir geta með engu móti kept við þá. Bankarnir geta í raun ekki staðið undir þessum vöxtum af innlánsreikningunum, þannig að í framtíðinni munu skattborgararnir greiða kostnaðinn af þessu ráðslagi en þeir hagnast, sem kusu að yfirgefa lífeyrissparnaðinn.

Hvað gerist svo á liggjandanum, þegar fjara tekur undan því ástandi, sem nú ríkir; þegar sparnaðarleiðir fyrir séreignarsparnað í lífeyrissjóðunum verða hagstæðari en ráðstöfun fjárins utan þeirra? Þá mun fólk streyma til þeirra að nýju og jafnvel einnig þeir, sem nú taka út.

Ég tel að ráðstafanir stjórnvalda þó vel hafi veið meintar, hafi skapað spilavítisástand í lífeyriskerfi landsmanna, sem ekki verður alveg séð hverjar afleiðingar hefur. Þjóðin stendur í spákaupmennsku með lífeyri sinn og nú eru það ekki stjórnir lífeyrissjóðanna heldur einstaklingarnir sjálfir. Hverjir munu tapa og hverjir munu græða? Sennilega munu þeir tapa, sem mesta fyrirhyggju og stöðugleika vilja sýna en tækifærissinnunum verður umbunað. Er það gömul saga og ný. Hún er eftirminnileg sagan eftir W. Somerset Maugham, Maurinn og engissprettan, um bræðurna tvo. Annar bjó í haginn fyrir sig og sína allt lífið en hinn flögraði frá einum yndisaukanum til annars og uppskar margfalt þægilegra hlutskipti að lokum.

Síðasta útspil ríkisstjórnarinnar hefur verið að leggja stein í götu þeirra lífeyrissjóða, sem gæta vilja hagsmuna hinna varkáru og setja hömlur á spákaupmennskuna. 

Athugasemdir

[corvus corax, 27.3.2009 kl. 11:09]

Mæltu heill! Þú hefur lög að mæla. Það er reyndar önnur hlið á þessu séreignarsparnaðarúttektarmáli sem ég fyrir mína parta tek með í reikninginn. Ég mun sækja allan minn lífeyrissparnað með öllum tiltækum ráðum af því að forðinn sem ég spara í séreignarsjóði og legg þar að auki til í sameiginlega lífeyrissjóði er engan veginn óhultur eins og reynt hefur verið að ljúga að fólki. Í fyrsta lagi rýrnaði séreign mín vegna athafna glæpamanna og vanhæfni skipaðra eftirlitsaðila til að vinna vinnuna sína. Og í öðru lagi, þá hafa glæpamenn, þjófar og önnur svipuð sníkjudýr lagst á sameiginlega lífeyrissparnaðinn og mokað stórum hluta af honum í eigin vasa í formi ofurlauna, notað hann til að reka undir rassgatið á sér flottræfils lúxusbíla auk þess sem ófáar skemmti- og fyllerísferðir ásamt dýrum laxveiðiferðum hafa verið greiddar með framtíðarlífeyri almennings. Þetta óhæfa lið í stjórnum sjóðanna hefur ekki svikist um að draga til sín eins mikið af annarra peningum og þeir hafa komist yfir að eyða, fyrir utan það sem þeir hafa leikið sér með í áhættufjárfestingum út um allar þorpagrundir og örugglega alltaf með aukasporslur og hlunnindi til sjálfra sín, efst í huga.

Forsendur almennu lífeyrissjóðanna og séreignarlífeyrissparnaðar er brostinn hér á landi á meðan öryggi fjárins er ekki betur tryggt með lögum og þungum viðurlögum. Ég fyrirlít þetta glæpahyski og mun leita allra leiða til að tryggja minn lífeyri sjálfur þar sem glæpalýðurinn og sníkjudýrin ná ekki til hans.

[EE elle (IP-tala skráð) 27.3.2009 kl. 12:44]

Já, spilling fjárníðinganna ætlar víst aldrei að taka enda.  Og er núna komin inn í öll skúmaskot.  Ekki var nóg að sumt fólk þurfti að tapa ævisparnaðinum í bönkunum.  Núna þarf fólk kannski líka að tapa lífeyrinum.  Maður þorir næstum ekki að hlusta á fréttir og lesa dagblöð lengur.  

[H.Pétur Jónsson (IP-tala skráð) 27.3.2009 kl. 17:17]

Þessi umræða er orðin tímabær lífeyrissjóðir eru bara fyrir fjármagnseigendur og kannski hálaunamenn,ráðherra,alþingismenn,og aðra háttsetta embættismenn sem í raun og veru þurfa ekki á lífeyri að halda .

Nú ætla  ég að sýna dæmi af mér sjálfum og mínum lafeyrissparnaði.Árið 1966byrjaði ég að greiða í lífeyrissjóð,þá i sjóð byggingamanna og jafnframt í sjóð sjómanna til ársins 1980 í sjóð sjómanna ,og til 1990 í sjóð byggingamanna sem breyttist í Gildi lífeyrissjóð síðan kom söfnunarsjóður lífeyrisréttinda.

Núna undan farið hef ég verið að greiða í Íslenska lífeyrissjóðinn .siðan

Jæja þá er að vita hvað ég fæ nú út úr þessu öllu samann.

Söfnunarsjóður lífeyrisréttinda                                        0.00

Gildi lífeyrissjóður                                                 kr    6.743,oo

Sameinaði lífeyrissjóðurinn                                   kr    9.036.oo

Íslenski                                                               kr    7.624.oo                         Samtals gerir þetta hvorki meira né minna en    kr   23403.oo

Ef ég hefði greitt sömu upphæð í 43 ár miðað við 200.000 kr á mánuði sem yrði þá á núvirði 288.000 á ári í 43ár =12.384.000.oo kr og fengi það útborgað núna og setti það á hæðstu vexti td.18% =2.229.120.ookr deilt í 12=185.760.ookr á mánuði án þess að skerða höfuðstólinn.

Lífeyrisgreiðslur eru jú verðtryggðar í þessu dæmi er ekki reiknað með vöxtum.

Nú á ég séreignasparnað  það bil 1.200.000.ookr og er óvíst hvort hann er ekki horfinn í hítina.

Ekki koma með einhverjar mótbárur þetta er blákaldar staðreyndir.

Þessu hefur öllu verið stolið af okkur fram að þessu og mín kynslóð er í þessari stöðu núna og síðan verður sagt við næstu kynslóð því miður árið 2008 var kreppa og lífeyrissjóðurin þinn fór í kjaftinn á auðmönnum og glæpamönnum sem stálu sjóðunum frá ykkur" soorý"

[Ragnar Þór Ingólfsson, 28.3.2009 kl. 10:09]

Sæll Sigurbjörn

Ég er sammál mörgu sem þú segir og fagna því að fá stjórnarmann úr lífeyrissjóði inn í umræðuna sem oft hefur verið heldur einsleit.

Varðandi séreign sem langtímasparnað. Eftir að bankarnir urðu uppvísir að nota þennan sparnað í skammtímabrask og létu sjóðina jafnvel brenna inni með bréf meðan gæðingarnir voru að bjarga eigin rassgati, þá hljótum við að spyrja hvort forsendur séreignasjóðanna séu brostnar.

Séreignasparnaður er að mínu mati mjög góð sparnaðarleið þar sem mótframlagið eitt og sér gefur ávöxtun frá fyrsta degi sem á sér ekki hliðstæðu á markaði. Sparnaðurinn verður hinsvegar aldrei betri en sá sem braskar með hann. Sjálfsagt þurfa einhverjir góðir sjóðir að lýða fyrir óreiðu annarra en þannig er kerfið byggt upp í heild sinni. Kerfið eins og markaðir byggjast mikið á trúverðugleika sem er engin um þessar mundir hvort sem Almenna hafi tekist vel upp eða ekki þá verðum við að horfast í augu við þá staðreynd.

Varðandi verðmæti eigna sem sjóðirnir telja sig eiga, og er almenni þar engin undantekning, eru í engu samræmi við það sem gerst hefur í heiminum og þessi fegrun bókhalds , sem er orðin þjóðaríþrótt á íslandi, hafið yfir alla skynsemi. Eftir á að afskrifa gríðaregar upphæðir í töpuðum skuldabréfum og gríðarlegu tapi á erlendum peningamarkaðssjóðum og verðbréfum. Ég hef beðið um nánari upplýsingar um stöðu og skiptingu á þessum "meintu eignum sjóðanna" bæði sjálfur og í gegnum þriðja aðila hjá nokkrum stærstu sjóðunum. Opinberu svörin eru þau að vísað er í löggjöf um upplýsingaskyldur og bent á ársreikninga. Svörin sem við fengum "svona bara milli okkar" voru, þessar upplýsingar þola ekki dagsljósið.

Ég skora á þig Sigurbjörn þar sem þú ert stjórnarmaður hjá almenna lífeyrissjóðnum að óska eftir þessum gögnum og sína í verki að þú vinnur að heilindum fyrir þína umbjóðendur. Ég veit nákvæmlega hvað þú finnur og hverju þú átt að leita að. Hafðu endilega samband ef ég get eitthvað aðstoðað.   

Ég trúi því að þú sért maðurinn sem okkur vantar í baráttuna til að bjarga því sem bjargað verður í þessu kerfi en fyrst þarftu að opna augun betur.

Kveðja

Ragnar