Arfurinn

Á spunaþræði

í hörpu örlaganna

hangir fjaðraður sendiboði

válegra tídinda.

 

Töfrar söngs

og værð í æðum

í skugga óvæntra erinda,

unaður og lausn...

 

...um boga himins,

þangað sem laufið féll

á saklaust hold.

Athugasemdir

[Húsari. (IP-tala skráð) 2.9.2009 kl. 21:03]

Fyrstu línur þessa ljóðs minna
óneitanlega á Leonard Cohen og
kvæðið The Bird on the Wire; viss líkindi.

Ég hrífst mjög af 3 síðustu ljóðlínunum.

Reyndar þarf engum orðum um það að fara að
ljóðin sem á þessari bloggsíðu birtast eru
í séflokki.

Áminning hverjum manni að víðsfjarri
er að nokkuð af því sé einhver sjálfsagður hlutur;
óeigingjörn gjöf er það öllu heldur.

Orðið hold er trúlega notað í merkingu sem 
þjóðarsálin geymdi og skildi um 1950.

Bestu þökk fyrir það allt.

[Sigurbjörn Sveinsson, 2.9.2009 kl. 23:02]

Einu sinni var ungverskur píanisti. Hann átti tengdason....

[Húsari. (IP-tala skráð) 8.9.2009 kl. 00:09]

Voru þeir ekki tveir?!
Verk þessa píanista sem og tilurð margra þeirra einstök.
Freistandi að geta tveggja mynda frá 1858 og 1867
og viðhafa umbúnað Gests Oddleifssonar í máli Þorkels
Súrssonar: "Kunna myndi eg mér ráð ef eg hefði vígið vegið að
hafa það undanbragð að málið mætti ónýtt verða ef á mér yrði haft
að nefnast annan veg en eg héti."

Ég veðja aleigunni að ábyrgðarmaður bloggsins kæmist upp
með þetta!

RW lifir enn, - nokkra stund.

[Sigurbjörn Sveinsson, 9.9.2009 kl. 23:26]

Þrotin er hugsun og ráð mitt ónýtt, því fleira skilur okkur Gest Oddleifsson að en árin. Þó baðaði ég mig á Laugum í Sælingsdal árum saman.

Og nú hafa þeir fundið laug ástarbrímans Guðrúnar. RW hefði vafalítið skrifað fjögurratíma laugarsöng ef hann hefði þekkt þá sögu. Það hefði verið forvitnilegt að sjá og heyra þrjúhunruðpunda valkyrjur kviðra úr þeim potti.

[Húsari. (IP-tala skráð) 11.9.2009 kl. 18:27]

Það skyldi nú ekki vera að í handraðanum
leynist ómstrítt verk um brunn þennan og 
flutningur væntanlegur í Beyruth að ári með
tilheyrandi hádramatískri stemningu hvar Guðrún
mun skjótast upp úr dýpstu iðrum jarðar og grípa
semitíska Máríuerlu á fluginu; spriklandi hafmeyjarsporðurinn mun
anda "svartadauða og vindlum" svo vitnað sé í Sigurð Zetó
en tónlist og sýn verður í formi þess morphs sem menn hafa
beðið svo lengi eftir; sú dýrðlega sýn og drama í tónum verður undir sprengjuregni Wagnerskalans, - og má þakka fyrir ef nokkur lifir þetta af!

Nokkru sinni sótt þessar tónlistarveislur í Beyruth heim ?

[Sigurbjörn Sveinsson, 16.9.2009 kl. 22:27]

Steinþór Andersen í Kiljunni í kvöld gerði mig fráhverfan Wagner.  Menningararfurinn er hér, jafnvel í endurritum, sem urðu kanínufóður úti í Breiðafjarðareyjum í Kreppunni fyrri.

Ekki suður í Svartaskógi.

Fátækt andans væri alger í germanskri arfleifð, ef ekki nyti menningar þjóðar, sem ól aldur sinn við yzta haf. Svo leyfir þetta lið sér að senda okkur í Stokkhúsið fyrir ómerkilegan snærisþjófnað. 

[Húsari. (IP-tala skráð) 17.9.2009 kl. 21:04]

Ég hef Jón af Snæraskaga grunaðan um að hafa borgið
lífi sínu um lendur þýðverskra með jóðli fremur en rímnaspangóli.
Sýnir þetta fremur en nokkuð annað hversu mennig þessara þjóða
er samofin og verður ekki með nokkru móti sundurslitin.