Manfred Gerstenfeld er áróðursmeistari

sem á langan feril, sem talsmaður einhliða viðhorfa þröngsýnna sjónarmiða. Skoðanir hans falla ætíð með sjónarmiðum, sem hampa Gyðingum umfram aðra. Það má kalla það kynþáttafordóma. Hann leyfir enga gagnrýni á harðlínustefni stjórnarinnar í Ísrael. Grein hans er ómálefnaleg og fjallar minnst um utanríkisstefnu Íslands en eyðir mestu í að gera Íslendinga tortryggilega gyðingahatara og léttvæga fjárglæframenn.

Hann er einn af þeim mönnum, sem gera manni samúðina með Gyðingum erfiða og varpar skugga á glæsileg afrek þessarar þjóðar. Það jaðrar við að hann jafni gagnrýni á stjórnarstefnuna í Ísrael við gyðingaofsóknir. Er það trúverðugur málflutningur?

Athugasemdir við grein hans eru margar sorglegar og sýna, að enn er jafn auðvelt að vekja upp hatur á hinu ókunnuga og framandi meðal manna eins og það var á dögum þriðja ríkisins.

Hata Íslendingar gyðinga?

Athugasemdir

[Sleggjan og Hvellurinn, 21.7.2011 kl. 12:47]

sammála

[Golda Meir (IP-tala skráð) 21.7.2011 kl. 13:06]

Þessi maður er greinlega ruglaður en það er óþarfi að hata heila þjóð.Ísraelsmenn eru gott og fínt fólk og eiga margt sameiginlegt með okkar þjóð.Ísraelsmenn eru duglegir og klárir og við gætum svo sannarlega lært mikið af þeim.

[Húsari. (IP-tala skráð) 21.7.2011 kl. 13:50]

Sæll Sigurbjörn.

Gyðingdómur lítur á eina af þremur
burðarstoðum kristninnar, Jesúm Krist,
sem falsspámann!
Þetta hugnaðist ekki eldsmiðnum er sat
Saurbæ á Hvalfjarðarströnd og munu margir mæla
að honum hafi verið nokkur vorkunn.
"Náið er nef augum, bróðir," mælti Hrútur
á Hrútsstöðum og löngu kominn tími til að þeir er
aðhyllast gyðingdóm endurskoði afstöðu sína því
það er hún og þverstæður hennar framar öllu öðru
sem er að ríða allri kristni á slig og að óbreyttu
líður hún undir lok og úr ægi
mun rísa nýr sáttmáli, nýr siður.

[R (IP-tala skráð) 21.7.2011 kl. 14:54]

Golda Meir: Það er enginn að tala um að hata neina þjóð (nema kannski Gerstenfeld). Það er hatur á kynþáttastefnu og fasimsa sem tendrar hatrið á stjórnarfari ísraelsmanna. Í þessum pistli var einungis gagnrýndur málflutningur eins manns og einungis alhæft um þennan eina mann.

[Guðmundur Friðrik Matthíasson, 22.7.2011 kl. 00:59]

Mér var hent út af mbl vegna skoðana minna á Ísrael hvers vegna !!! Jú Þeir eru að reina stækka sit land með því að drepa fólk ? hvað finnst ykkur eiga þeir meyri rétt Kristnir eða Múslímar Djöfulli hata ég þetta trúbragða bull....

[Húsari. (IP-tala skráð) 23.7.2011 kl. 10:49]

Gunnar Sandholt veltir því upp í færslunni
"Nú er nóg komið" að Ólafur Kárason hafi verið
talinn e-k "Jesúgervingur".
Víst er það satt og rétt að hvor tveggja atburðurinn,
krossfestingin og opinberun Ólafs Kárasonar á sér
stað á páskum.
Í viðræðuþætti þeirra Dr. Jakobs Benediktssonar og HKL,
Ljósvíkingurinn, er ljóst að HKL vill halda þessu nokkuð
aðgreindu eða sem nokkurs konar hliðstæðu en þar kemur
að aðspurður um hvort þar hafi verið um að ræða upprisu
eða uppgjöf að hann svarar því með eftirminnilegum hætti
og næst því að hann svari spurningu aldanna um líf
og dauða í leiðinni:
"Ætli það sé ekki hvorttveggja í einu."

[Sigurbjörn Sveinsson, 24.7.2011 kl. 21:43]

Að sérhverri opinberun fylgi örlög, baggi, bundinn hnútum opiberunarinnar?

[Húsari. (IP-tala skráð) 25.7.2011 kl. 14:34]

Sæll Sigurbjörn.

Bestu þökk fyrir svarið.

Ég hygg að flest renni stoðum undir orð þín
um að "sérhverri opinberun fylgi örlög".
Fjarri fer því að menn sjái opinberun sína
ævinlega sem bagga eða byrði heldur þvert á móti
taki henni fagnandi og  því að komast fyrir hulin rök
hennar og ósjaldan að menn helgi sig þeim hinztu
rökum því þau eru aflinn þeirra sjálfra inní lönd þeirra
fræða er fyrir þeim opnuðust, það Dauðahaf sem þeir
ganga yfir á þurrum fótum.
Spámenn Gamla testamentisins fluttu lýðnum
opinberanir sínar en smælingjar og þeir hinir minnstu
bræðra og systra opinberuðu spekingum og hyggindamönnum
það sem þeir af oflæti sínu og vanhyggju, hroka og yfirlæti
fengu með engu móti séð.
Ósjaldan er opinberunin og mikilvægi hennar smælingjum
þessum og viðlíka hulin.
Þeir virðast farvegur opinberunarinnar og hinna miklu
tíðinda, þeir eru réttnefndir salt jarðarinnar.
Þó kemur að orðum þínum bókstaflega þar sem eru
draumar Flosa á Svínafelli um eftirmála Njálsbrennu,
draumar Guðrúnar Ósvífursdóttur um menn sína fjóra
sem og draumur Ólafs páa Höskuldssonar um meinleg örlög.
Að Flosa sótti ógn við draumana og sínu mesta af
Járngrími, Guðrúnu Ósvífursdóttur setti dreyrrauða
við útleggingu Gests Oddleifssonar á draumum hennar
og Ólafi pái líkar best skrök um það sem hann sjálfur
kallar draumskrök eitt.
Ótaldar eru opinberanir í formi þess að vera uppfylling
vona og þess sem eigi er auðið að sjá.
Ætla má að opinberanir hafi á tíðum verið settar fram
í pólitískum tilgangi og eru þá vitanlega ekki annað en
spuni áróðursmeistara.
Opinberanir gerast einnig hægt og hljótt sbr. Prédikarann,
það drungalega rit Biblíunnar, þar sem Salamon lítur yfir
farinn veg og óbilgirni hans sjálfs sem og syndaregistur
opinberast honum sem og óhjákvæmileg skuldaskil
við lánardrottna!
Enn eru ótaldar opinberanir sem vegna umfangs síns
sem og ólikinda reynist örðugt að henda reiður á.
Má þar nefna B.H.J.E. sem aldrei efaðist um hlutverk sitt.
Og spottari þessa komst ef til vill að því um síðir að hafi
frelsarinn nokkurn tíma gengið um jörð þessa í
dulargervi, þá hafi það einmitt verið þar.
En um opinberanir í heild sinni má hiklaust fullyrða,
að þær eru sjáendum sínum sem skýstólpi um daga
og eldstólpi um nætur.
Þær lýsa veginn, þær eru leiðarhnoða sem vísar fram
af hinu horfna til þess nýja og endurreista, hvar byggt
er á bjargi þar sem áður var kviksyndi eitt.

[Sigurbjörn Sveinsson, 28.7.2011 kl. 09:10]

B.H.J.E.?

[Sigurbjörn Sveinsson, 28.7.2011 kl. 14:08]

Benjamín H.J. Eiríksson, sem fékk teygjuna í ennið og var það hans opinberun. Sú teygja hefur verið án bresta.

Þetta er nú annars komið töluvert langt frá Ljósvíkingnum og vísan Gunnars Sandholt í önnur smámenni, sem axla byrðar syndugra manna og erfa heiminn að lokum.  Það verður forvitnilegt að vita, hvaða arfur dregnum hlotnast á helgöngu Jóns Kalmanns Stefánssonar, þegar þríleiknum lýkur.

[Húsari. (IP-tala skráð) 29.7.2011 kl. 14:42]

Vísan Gunnars Sandholt er ekki annað en rétt.
Upprisa Ólafs Kárasonar fólst í frelsun hans frá
ljótleika mannlífsins og að sjá og finna í sálu sinni
fegurð himinsins.

Get því miður ekki tjáð mig um bókmenntaleg teygjustökk
í ætt við þakneglingar uppí Borgarfirði!