Hvenær eignast ég tryggingafélag?

spurði vinur minn á Snjáldru. Er nema von að maðurinn spyrji?

Við þurfum að hugsa meira í samvinnulausnum að nýju. Það er söguleg staðreynd að samvinnuverslunin bjargaði Íslendingum undan verslunaránauðinni í lok 19. aldar. Síðan varð samvinnuhugsjónin fornarlamb pólitískra átaka, spyrt við Framsóknarflokkinn og bændur en ekki síst vegna forréttinda sem pólitkusar færðu henni með lögum eða á annan hátt. Af þeim óx spilling sem varð ekki upprætt fyrr en með verðtryggingunni.

Ég held að það sé komi tími til að þetta tæki verði notað til að losa okkur að nýju undan auðvaldinu eins og á 19. öld. Markaðurinn ræður ekki við að hefta hið illa í þessum öflum.

Kynjamisrétti

Oft er komið til mín með börn vegna óværðar. Nánast aldrei er vandamálið kynnt sem vandi sem tilheyrir ákveðnu kyni. Hugtakið "óværð" hefur mjúka nálgun í mínu starfi. Stúlkubörn geta verið óvær jafnt og drengir. En hugtakið óværð hefur mýkt að yfirvarpi eins og áður sgir.

Nú bregður svo við að þetta mjúka orð "óværð" er notað um konur, sem hugsanlega hafa brotið refsilöggjöfina í samskiptum við okkur hin.

Þetta er raunar ekkert nýtt og þreytir mann í baráttunni fyir jafnrétti kynjanna og eykur áhyggjuna af öllum þeim barnabörnum, sem undan hafa komið.  

Handtóku óværar konur og vopnaðan þjóf

Tímabært niðurrif álveranna

Álverið í Straumsvík er barn síns tíma. Það er löngu afskrifað. Ef til vill er vægi áliðnaðarins í efnahagslífi Íslendinga einnig barn síns tíma. Stóriðja á Íslandi mun vafalítið líða undir lok í náinni framtíð. Grófur, mengandi, orkufrekur iðnaður fellur illa inn í þær hugmyndir, sem núlifandi kynslóðir Islendinga gera sér um landgæði og nýtingu náttúrunnar í framtíðinni.

Það er upplagt að hefja þessa vegferð með því að rífa álverið í Straumsvík.

Vill að forsætisráðherra fordæmi

Lokuð milljarðaviðskipti eru glórulaus

Það eitt að sala á ríkiseignum af þessari stærðargráðu fari fram á bak við myrkur luktra dyra er óafsakanlegt og alveg óskiljanlegt. Sú staðreynd gerir líkurnar fyrir því, að þessi viðskipti hafi verið óeðlileg meiri heldur en minni.

Sagt er að stjórnendur Borgunar annars vegar og fjárfestahópur hins vegar hafi keypt hlut ríkisins sem "til sölu" var. Því til viðbótar er sagt, að fjárfestarnir komi úr frændgarði fjármálaráðherrans. 

Ég hef hvergi séð það upplýst um hverja er að ræða úr þessum frændgarði.

Segja Steinþór fara með dylgjur

Árni Bergmann og Ásta Sóllilja

Ég er að lesa minningar Árna Bergmann. Það er forvitnilegur lestur. Mér finnst eins og við höfum verið samferða frá því ég var í foreldrahúsum. Ég las Þjóðviljann frá því ég fór að fylgjast með. Það var um það leyti sem Árni kom heim frá námi í Moskvu og tók til við að bjarga heiminum með bókmenntagagnrýni og fleiru á Þjóðviljanum. Mér er óhætt að segja frá þessu svona, því Árni gerir það sjálfur glaðlega og af hreinskilni.Við Þjóðviljinn urðum samferða allt þar til hann lognaðist út af. Ekki síður en Mogginn, sem fylgdi mér fram í janúar 2010. Þá var hann orðinn mér um megn. Ég kaupi hann reyndar stundum um helgar til að ná réttu sambandi við nafna minn Magnússon, útgerðina í landinu og túlkun Davíðs Oddssonar á sjálfum sér og samtímanum.

Árna þekki ég alls ekki persónulega þótt hann hafi verið einn þeirra, sem kynntu fyrir mér menningu veraldarinnar allt frá barnæsku minni og síðast í frábærri bók um glímuna við Guð.

 

Árni segir skemmtilega frá kynnum sínum af þekktu fólki og óþekktu eins og staða hans á Þjóðviljanum gaf tilefni til. Athyglisverðar eru sagnir hans af Halldóri Laxness og sannast þar enn á ný, að HKL var ólíkindatól. Árni segir. "Þegar Halldór var síðast gestur í okkar húsi (1987) barst talið að fátæktarbæjum sem hann hafði gist á ferðum sínum um landið. Eitt slíkt kot var fyrir vestan. "Það var í Múlasveit", sagði Halldór, "þar var einhver mesta fátækt á Íslandi. Ég batt saman fötin mín í spotta og hengdi upp í rjáfur um nóttina og kannski slapp ég með þessu móti við að fá á mig lús sem þar var krökt af."

Fleiri kotbæir voru nefndir. Einn gestanna, Kjartan Ólafsson, mundi að á einum þeirra var stúlka sem hét Ásta Sóllilja og spurði: "Fékkstu nafnið þaðan?"

"Sóllilja?" hváði Halldór. "Í hvaða bók var hún?"" 

Margt annað sagði Halldór þetta kvöld með þeim Kjartani og Árna, sem vert væri fyrir áhugasama að lesa í minningum Árna.

En því rifja ég þetta upp hér að fyrir mörgum árum birti ég lítinn pistil á þessum blöðum um sama efni þ.e. Ástu Sóllilju, sem ég dreg hér fram mér og öðrum til ánægju. 

Andi sjálfboðaliðastarfsins hefur skapað kröftugar björgunarsveitir

Mikilvægt er, að starfsemi og starfsumhverfi björgunarsveitanna haldist í meginatriðum óbreytt. Þær þurfa að halda sjálfstæði sínu og sjálfboðaliðarnir upplifa frumkvæði sitt og árangur við björgunarstörf. Jafnframt er mikilvægt að ungir sem gamlir hafi ánægju af æfingum og viðhaldi búnaðar. Við þurfum að standa öll að baki þeim við þessa iðju.

Það er ekki ofsögum sagt, að björgunarsveitirnar okkar koma í stað herja í öðrum ríkjum. Er hlutskipti okkar gott að því leyti. Það versta sem gæti gerst er að hin dauða hönd opinberra afskipta dragi máttinn úr þessu merkilega framlagi hins almenna borgara til samfélagsins. Það ber að forðast.  

Björgunarsveitin ódýrt vinnuafl?

Blaðamennska Moggans í gær á forsíðunni kom á óvart

Fjallað var um laun lækna á Norðurlöndunum og borin saman heildarlaun lækna á Íslandi og dagvinnulaun lækna annars staðar. Þetta þótti alveg sjálfsagt og talsmaður Samtaka atvinnulífsins látinn votta það. Þessi aðferð gekk greinilega í fólk og glöggir vinir mínir, sem ég hafði samband við í morgun, höfðu ekki tekið eftir þessu.

Einu sinni var talað um "Moggalýgi" og hafði ég alltaf skömm á því hugtaki. Ég þarf greinilega að fara að endurskoða afstöðu mína til þess. 

Eðlilegast að bera saman dagvinnulaun

Krafa dagsins er geðþótti = spilling

Það er sorglegt að fylgjast með umræðu dagsins, ekki síður en með þeim atburðum, sem átt hafa sér stað við brottvísun útlendinga af landinu. Jafnvel biskupinn krefst geðþóttaákvarðana við stjórnsýsluna. Ekkert hefur komið fram, sem réttlætir aðra niðurstöðu en komist var að við ákvörðun um afdrif þessara albönsku fjölskyldna.

Gerir fólk sér grein fyrir, hve skammt er á milli svigrúms til geðþóttaákvarðana og spillingar? Vilja menn fá hina gömlu Albaníu endurreista hér á landi? Á að mismuna flóttamönnum eftir því, hvernig vindurinn blæs?  Ég ætla að gefa mér með veikri sannfæringu að svo sé ekki og skoða umræðu s.l. sólarhring í ljósi þess. 

Gleymir mannúð og mildi

Vilhjálmur er sporgöngumaður áliðnaðarins

Vilhjálmur, verkalýðsleiðtogi á Akranesi, virðist alveg ótengdur grundvallarhagsmunum almennings á Íslandi. Í fyrsta lagi berst hann fyrir að frumskógarlögmálið fái áfram að ráða í samskiptum aðila á vinnumarkaði og má hverjum manni ljóst vera, að þar lítur hann til þröngra staðbundinna aðstæðna í sínu "léni".

Nú gefur hann upp boltann fyrir því, að Landsvfirkjun taki upp verðlagsstefnu, sem fellur að hagsmunum álframleiðenda hér á landi. Það er stefna, sem tekið hefur okkur áratugi að brjótast undan. Vilhjálmur talar beinlínis fyrir því, að raforkuverð verði lækkað til að bæta rekstrarstöðu álversins í Straumsvík.

Ég segi nú bara: Er ekki tímabært að eitt álver, sem er löngu afskrifað, fái að loka og orkan seld til annarra arðbærari og umhverfisvænni verkefna? Síðan getum við skoðað rekstur Norðuráls í sama ljósi. 

30% dýrara í Straumsvík

Hér er nokkru við að bæta.

Sumir einstaklingar sem hefja sína sjúkdómsgöngu á fullorðinsárum með svipgerð sykursýki 2 geta náð góðum tökum á henni með breytingum á lífsstíl. Þrátt fyrir aðgæslu í þeim efnum í áranna rás þróast með þeim sykursýki, sem krefst insúlínmeðferðar. Sjúkdómur þeirra breytist í insúlínháða sykursýki. Við þessu er ekkert að gera og engin lækning fyrir hendi og meðferðin sú sama og barnanna, sem um er rætt. 

Þannig er sykursýkin ekki tveir flokkar, Valur og KR, heldur margar perlur á löngu talnabandi, sem við eigum vafalítið eftir að skilja betur þegar fram líða stundir. Á meðan við höfum ekki haldbetri skýringar á henni en nú, verðum við að beita fjölbreyttri nálgun og ekki kasta því fyrir róða, sem vel hefur reynst. 

Má ekki verða tabú