"Keep them ignorant, keep them pregnant".

Á öllum tímum hefur þetta verið eitt af beittustu vopnum mannsins. Skerða upplýsingu, hefta umræðu, banna samblástur. Heimaaldi múllann frá Sauárkróki, sem hefur öreklapper, þegar litið er til reynslu af öðrum þjóðum, reynir að keyra í gegn þingsályktun, sem tryggir alþjóðlegt limbó alþýðunnar á Íslandi. Hvers vegna? Til að tryggja ákveðna niðurstöðu áður en nokkuð liggur í raun fyrir? 

Má ekki bara svara þessu með samningi? Hvað er á móti því? Maður fer ósjálfrátt að halda að samningur kunni að verða of jákvæður, kunni þrátt fyrir allt að verða samþykktur afr þjóðinni. Andstaðan stafi af hræðslu við það.

Ef svo er, þá er alveg bókað, að verið er að fórna meiri hagsmunum fyrir minni.

Fláræði í stjórnarsáttmála

Í stjórnarsáttmála sitjandi ríkisstjórnar segir:

"Gert verður hlé á aðildarviðræðum Íslands við Evrópusambandið og úttekt gerð á stöðu viðræðnanna og þróun mála innan sambandsins. Úttektin verður lögð fyrir Alþingi til umfjöllunar og kynnt fyrir þjóðinni. Ekki verður haldið lengra í aðildarviðræðum við Evrópusambandið nema að undangenginni þjóðaratkvæðagreiðslu."

  Að jafnaði vísa stjórnarsáttmálar til þess, sem ríkisstjórnir ætla sér að gera. Þeir vísa ekki til þess, sem aðrir kunna að standa fyrir eða vilja hrinda í framkvæmd. Í ljósi þeirra atburða, sem hafa gerst hér á landi að undanförnu í tengslum við samningaviðræður við ESB, þá er þetta ákvæði stjórnarsáttmálans bara bull og ósannindi.

Er nema von, að Þorsteinn Pálsson, fyrrverandi formaður Sjálfstæðisflokksins, kalli þetta svikin kosningaloforð síns eigin flokks. Þessi orð hans hafa vafalítið verið honum þungbær en vel valin. 

Á ekki að koma neinum á óvart

Ári síðar

Fyrir tæpu ári settist ég undir húsvegg í Búðardal og varð fyrir bókmenntalegri upplifun. Hún var svolítið sérstök, þar sem hún átti upptök sín í litlum kassa á húsinu. Ég bloggaði um þetta dulítið.

Ég átti leið þarna hjá í dag. Það var um svipað leyti dags og síðast. Norðanátt, strekkingur og frost í lofti. Það var ofurlítið skjól við húsvegginn. Fuglinn vaggaði sér rétt utan við fjöruborðið, mávur og úandi æður. Hún var þarna í hópi eins og alltaf þegar íslaust er. Sólin skein. Úr veggnum hljómaði gamla Gufan eins og áður. Það var bókmenntaþáttur og ungur maður las úr nýútkominni bók. Það var tunglbók sagði hann. Eitthvað, sem gefið er út á fullu tungli. Það munu vera öðruvísibækur. Hún heitir Spennustöðin.

Ég veit ekki hvað þeim kemur til, húsráðendum, að standa fyrir þessu útvarpi í mannlausu húsinu á Ægisbrautinni í Búðardal. Kannski synir þeirra Óskars og Hennýar haldi með þessu minningu foreldra sinna á loft. Eflaust. Kannski gamli maðurinn hafi setið þarna og losað sig við streitu hversdagsins undir Gufunni.

Eins og ég.

Þessi bekkur er sannkölluð Spennustöð.  

Aðdáun mín mun ekki drepa Megas

Ef hún existerar, þá er hún undir mælikeri. Mín vegna mun Megas lifa. 

Aðdáun þjóðarinnar að drepa Megas

Faðir minn heitinn?

Færi ekki betur á því, að faðir hans sálugi vitji Kára í draumi?  Annars er ég ekki viss um, að Stefán heitinn Jónsson komi fram í háloftunum.

„Væri ég lifandi hefði ég sent þessa vísu inn í Moggann“

App er kló

Appið hefur vafist fyrir mér. Þó það beygist eins og tam. happ þá finnst mér það einhvern veginn án jarðteningar í íslenskunni.  Enda er tilvísunin í enska orðið "application". Einhvers staðar er því haldið fram að "application" sé forrit. Svo er auðvita ekki.

Application er e-ð, sem veitir aðgang, umsókn eða tengi. Því má nota orðið yfir smáforrit meðal annars. Í þeirri merkingu auðveldar og einfaldar forritið fólki aðgang að flóknari aðgerðum með stórum gagnagrunnum á netinu. Appið stingur okkur réttilega í samband við slíka möguleika.

Allir Íslendingar hafa vanist orðinu "kló" yfir það verkfæri, sem kemur okkur í samband við rafmagnið. Kló er skemmtilegt nýyrði í rafmagnsfræðinni. Hún líkist á vissan hátt klóm í dýraríkinu og svo notum við hana til að "læsa" rafmagnstækin í rafstrauminn.

Af hverju ekki að nota klær til að læsa okkur við aðgerðir af þessum toga á netinu?     

Læknavandinn á LSH-einföld lausn

Á fundi í Læknafélagi Íslands í gær hvatti heilbrigðisráðherrann menn til að tala í lausnum.  Blóðbankastjóri til hins sama, ef ég man rétt.  Þetta er gagnleg ábending  og að mínu viti ekki  erfitt að verða við þessari ósk.  Það er hins vegar skiljanlegt, að menn kinoki sér við að nefna snöru í hengds manns húsi, sérlega þegar fjármunir hafa afgerandi þýðingu fyrir lausn máls á fjárhagslega aðþrengdum spítala til áratuga. Hvar er þá lausnina að finna? 

Ég hitti góðan vin minn í lyflæknastétt á „göngunum“ liðið vor. Hans sagði svona eins og upp úr þurru: Segðu mér af hverju unga fólkið vill ekki vinna hjá okkur?  Hjá mér var auðvitað fátt um svör. Ég fann að þetta lá þungt á honum enda hans tími löngu kominn til að hlífa sér og gæta heilsunnar.

Ég hef auðvitað fylgst með þróuninni á Landspítalanum til margra ára og ekki með öllu ókunnugur því,  hvaða kúltúr hefur verið ríkjandi þar innan veggja varðandi  málefni yngri lækna og hvernig tekið er á umkvörtunum þeirra. Á liðnum árum hafa verið teknar íþyngjandi ákvarðanir um vinnufyrirkomulag og vaktalínur, sem hafa leitt til árekstra og jafnvel uppsagna. Þetta hefur verið gert í skjóli kreppuunnar, aðhaldsaðgerða, hagræðingar og raunverulegs niðurskurðar. Sú staðreynd, að lyflækningasviðið er undirmannað í dag er bein afleiðing þessara ákvarðana yfirstjórnar sjúkrahússins.  Hefur það leitt til þess að ungu læknarnir kjósa að vinna annars staðar.

Það er rétt hjá ráðherranum að fjármunir séu ekki allt í þessari stöðu heldur einnig vilji til verka.  Þar getur hann ekki átt við annað, en að yfirstjórn sjúkrahússins verði að setjast niður með læknum og vinda ofan af ástandinu. Yfirstjórnin verður að ganga í sig. Verkefni dagsins er að spyrja ungu læknana hvers vegna þeir vilji ekki vinna á lyflækningadeild LSH.  Þetta er ekkert flóknara. Svo verður að horfast ú augu við það, sem færa þarf til betri vegar.  Allt tal um annað er einungis til þess fallið að þynna út vandann,  breiða yfir hann; láta sem svo, að hann sé ekki til.  Á því hefur því miður borið.

Fækkun lækna í námsstöðum á lyflækningasviði LSH er auðvitað aðgerð að sínu leyti. Það eru viðbrögð lækna í þröngri stöðu. Það eru ekki viðbrögð lækna, sem eru afhuga ævistarfinu. Þvert á móti. En það verður ekki bætt um nema við þá verði rætt og á þá hlustað og þeim mætt með nauðsynlegum úrbótum.

Íslenskur draugagangur á Indlandi

"Ghosh segir að margt hafi verið að í efnahagslífi Indlands og sjá hafi mátt þessa þróun fyrir. Hagvöxtur á Indlandi hafi verið drifinn áfram af eftirspurn sem hafi byggst á lántökum. Fjárfestingar hafi í of miklum mæli byggst á skammtímagróða. Mikið hafi verið fjárfest í byggingariðnaði en minna í útflutningsgreinum."

"Ghosh segir að það sem gerst hafi á Indlandi á síðustu árum sé velþekkt. Fjárfestar „uppgötvi“ land með ný tækifæri og í kjölfarið streymi fjármagn til landsins. Það stuðlar að vexti í landinu og ýtir undir hækkun á raungengi. Hækkun gengis dregur hvatann úr útflutningsgreinum og innflutningur eykst. Innlendir fjárfestar leita því leiða til að ávaxta fé sitt með því að setja það í fasteignir og nýbyggingar frekar en að fjárfesta í útflutningsfyrirtækjum. Allt leiðir þetta til eignabólu á fasteignamarkaði og hlutabréfamarkaði. Samhliða þessu eykst viðskiptahallinn, en enginn hefur áhyggjur af því meðan peningarnir halda áfram að streyma til landsins.

Ghosh segir að bólan springi hins vegar á endanum. Það geti verið ýmislegt sem verði til þess að hún springi, en afleiðingarnar bitni fyrst og fremst á launafólki, sem ekki hafi hagnast á uppsveiflunni. Þegar kreppan skellur á verði launafólk fyrir samdrætti í tekjum og atvinnuleysi aukist."

Nú verður forvitnilegt að fylgjast með því, hvort efnahagsstjórnin á Indlandi verður jafn afskiptalaus um ástandið og raunin varð hér. Lausnir núv. ríkisstjórnar eru keimlíkar. Auka innlenda eftirspurn og hagvöxt með aukinni skuldsetningu ríkissjóðs og þrýstingi á gengið. 

Óttast hrun á Indlandi

Hvað gerðu þeir, sem við viljum bera okkur saman við

Fyrir um tuttugu árum eða rúmlega það varð húsnæðisbóla og bankakreppa í Noregi svipuð þeirri, sem hér varð. Um fjórðungur heimila þar í landi voru í skuldavanda vegna þeirrar kreppu. Í olíuríkinu var ekki gripið til neinna sértækra aðgerða til að leysa þeirra vanda; nákvæmlega ekkert var gert. Þar urðu menn að krafla sig sjálfir út úr því, sem þeir höfðu komið sér í. Það þótti heilbrigðasta niðurstaðan fyrir samfélagið.

Hér á landi hafa þegar verið færðir fjármunir á milli kynslóða til þeirra, sem verst standa. Það er farið fram á meira og því hefur verið lofað, sem ekki er hægt að efna. Kannski hafa frændur okkar verið of staðir fyrir okkar smekk og við hrakist hingað af þeim ástæðum

AGS leggst gegn skuldaniðurfellingu

Ég get tekið undir með þessum unga lækni

sem skrifar á Snjáldru í tilefni greinar Sigurðar Guðmundssonar og Einars Stefánssonar í Morgunblaðinu í gær:

"

Eggert Eyjólfsson

fyrir 3 klst. síðan · 

• Ég er nú frekar seinþreyttur til vandræða. En ég er kominn með nóg af því að stjórnendur LSH tali undir rós um stöðuna í heilbrigðiskerfinu. Orð eins og "... í hópi ríkja sem við viljum ekki bera okkur saman við" og "stefnir í óefni".
  Eigum við ekki bara að segja sannleikann? LSH er óaðlaðandi vinnustaður, fyrir allar stéttir. Álagið er mikið, húsnæðið er algerlega úr sér gengið, nánast ónýtt og fyrir löngu orðið algerlega úrelt. Áttum okkur á því að gjörgæsla LSH á Hringbraut, þar sem vistaðir eru sjúklingar sem hafa undirgengist gríðarlega stórar aðgerðir á brjóst og kviðarholi og fárveik börn, er í húsnæði sem var byggt á árunum 1926-1930.
  Tækjabúnaður sjúkrahússins er gamall og lúinn. Til að mynda er meðalaldur tölva á LSH um 8 ár. 8 ÁR!!!
  Stöður lækna eru í síauknum mæli fylltar með nemum, sem ekki hafa reynslu eða þekkingu til að standa á eigin fótum inni á sjúkrahúsinu þar sem þarf að taka erfiðar ákvarðanir oft á dag. Það á enginn læknanemi skilið að vera settur í þá aðstöðu að ráða ekki við aðstæður og hafa lítið "bakköpp" að leita til.
  Upp á síðkastið hefur verið erfitt að fá teknar röntgenmyndir á sjúkrahúsinu. Mönnum er tíðrætt um öryggi sjúklinga. Sjúkrahús sem ekki getur tryggt að hægt sé að taka einfalda röntgenmynd af sjúklingum á gjörgæslu, bráðamóttöku eða af almennum deildum, getur með engu móti haldið því fram að öryggi sjúklinga sé tryggt.
  Vinnuveitandi sem stendur endurtekið í deilum við starfsfólk um kaup, kjör og vinnuaðstæður hlýtur að þurfa að líta í eigin barm og bregðast við. Það hefur verið lítið um slíkt.
  Og heilbrigðiskerfið er víðar en á LSH. 
  Það er ekki óalgengt að fólk þurfi að bíða jafnvel í meira en viku eftir tíma hjá heimilislækni. MEIRA EN VIKU!! Heimilislæknar og heilsugæslustöðvar eru framvarðasveit hvers heilbrigðiskerfis. Heilsugæslan hefur verið fjársvelt og er, eins og heilbrigðiskerfið allt, í molum.
  Heilbrigðiskerfið er fyrir löngu komið fram af öllum brúnum og þverhnípum. Öryggi sjúklinga er ekki tryggt. Starfsfólk er óánægt, þreytt, starfar við algerlega ófullnægjandi aðstæður og er undirlaunað. Sjúklingar hafa ekki þann aðgang að heilsugæslu sem þeir ættu að hafa. Fráflæði frá bráðadeildum sjúkrahússins er allt of hægt. SJúklingar þurfa oft að eyða mörgum klukkutímum á bráðamóttöku sjúkrahússins í bið eftir rúmi. Þessi bið er oft lengri en 12klst. 
  Það sem er svo verst, er að þeir sem á endanum bera ábyrgðina, stjórnmálamenn, hugsa ekki lengur en í mesta lagi eitt kjörtímabil. Það sést best á nýlegum ummælum formanns fjárlaganefndar um að það "sé ekki eitt einasta vit í að byggja nýjan Landspítala núna". Og ástæðan er sú ekki eru til peningar.
  Það er því athyglisvert að alltaf eru til milljarðar á milljarða ofan til að bjarga hinum og þessum fjármálastofnunum, óháð þjóðhagslegu mikilvægi (sbr SpKef).
  Ég leyfi mér að halda því fram að engin stofnun er jafn þjóðhagslega mikilvæg og LSH, og raunar allt heilbrigðiskerfið. Heilbrigði þjóðarinnar hefur verið nokkuð gott, mæðradauði er sjladgæfur, ungbarnadauð er með því lægsta sem þekkist, langlífi þjóðarinnar er jafnfram vel þekkt. Það er ekki spurning um hvort, heldur hvenær heilsu þjóðarinnar hrakar vegna niðurskurðar í velferðarkerfinu. 
  Ég skora á leiðtoga þjóðarinnar að taka sjálfa sig til alvarlegrar endurskoðunar og spyrja sig hvort þeir valdi störfum sínum. Of lengi hafa varnaðarorð heilbrigðisstarfsfólk hljómað fyrir daufum eyrum. Það er margbúið að tyggja það ofan í Alþingi, og þjóðina alla, að heilbrigðiskerfið geti orðið fyrir óbætanlegum skaða. Nú er heilbrigðiskerfið mjög alvarlega laskað, stórslasað og berst fyrir lífi sínu. Nú er ekki tími til að hugsa sig um og pæla í hlutunum. Nú þarf aðgerðir. Nú þarf steypu, bæði fyrir nýtt sjúkrahús og fyrir háttvirta Alþingismenn sem þurfa heldur betur að herða sig og girða í brók."